Taalfilosofie

Uit onderzoek is gebleken dat mensen met een totaliteitservaring vaak getuigen van een vorm van telepathische communicatie of gevoelscommunicatie die voorbijgaat aan de verbale en schriftelijke taal en communicatie die wij doorgaans op aarde kennen. Enkele voorbeelden van ervaringsdeskundigen:

“Ik keek naar dit lichtwezen dat zich ietsje links van mij bevond, maar wel in mijn gezichtsveld was. Het lichtwezen straalde wit-geel licht uit, waarin ik baadde – een heel geruststellend, aanvaardend en liefhebbend licht. Het was heel helder, maar niet pijnlijk voor mijn ogen. De engel was noch mannelijk, noch vrouwelijk en had geen duidelijke gelaatstrekken, alleen een vaag beeld ervan. De communicatie tussen ons was telepathisch.”

“We komen aan een stuk waar geen woorden meer voor zijn. Dus er kwam een heel aangenaam gevoel, laten we het zo zeggen, maar het is geen gevoel meer, het is een begeleiding – maar dat is het ook niet. (…) Ik was mij wel bewust van intelligentie, maar daar zijn geen woorden voor. Daarom probeer ik het te omschrijven als de intelligentie van harmonie, de intelligentie van vrede. Evenwicht, vrede, maar vooral intelligentie.”

“Er was wel iets anders. Wat weet ik niet, ik heb niets gezien. Dat werkte meer met gevoel, dus zoals je met telepathie zou spreken. En zo werd er ook tegen mij gesproken. Ik weet niet wie dat was, het was alleszins iemand die het goed bedoelde.”

“Ik kan niet zeggen wat voor een gevoel van communicatie dat was in dat licht. Het was… meer een gevoel van ‘zijn’.”

“Er waren meer energieën zoals ‘mijn’ energie, die werden omringd door prachtige liefdevolle energie-wezens. Deze wezens waren bijna doorzichtig en gehuld in een soort gordijn of sluier. Er werd niet gesproken, alleen maar gevoeld. Ik wàs ook die wezens, als één energie, als een arm die bij je lichaam hoort. We waren een eenheid die zich individualiseerde in verschillende vormen. Op dat moment begreep ik in één klap alles! Het was alsof ik een encyclopedie met alle informatie in me had opgenomen, wat zich in beelden uitdrukte.”

“De ‘woorden’ die de engelen spraken (het waren meer gedachten dan woorden) drongen door tot in alle cellen van mijn lichaam. Het was zó intens. Ik zoog als een spons alles op en twijfelde er niet aan of het klopte, want dat was overduidelijk.”

Aan dit exceptionele fenomeen kan om te beginnen specifiek onderzoek worden gewijd. Daarop kunnen vergelijkende, systematische beschouwingen volgen over het wezen van communicatie en taal als zodanig. Wat is bijvoorbeeld vanuit metafysisch opzicht de zin van taal? In hoeverre speelt het hoofdthema ‘liefde’ een rol in taal/communicatie in de fysische werkelijkheid? Is taal in wezen een vorm van het communiceren van liefde? Dit zijn slechts enkele van de vragen die in een nieuwe taalfilosofie kunnen worden behandeld. Mogelijk dat men op die manier tot het wezen van taal kan doordringen, temeer daar ons wezen uit onvoorwaardelijke liefde bestaat, zoals de Maieutics School veronderstelt. Wellicht kan deze nieuwe taalfilosofie aansluiting vinden bij de beschouwingen over esthetiek, voor zover ook daar sprake lijkt te zijn van een bepaalde vorm van communicatie. Op die manier worden taal en communicatie op een hoger, metafysisch plan getild.